Dag 17, maandag 5/8/2019

De dag waar ik al tegenop zie vanaf het moment dat we geboekt hebben... en ook de verjaardag van ons mam... 😔.

Helaas komt aan al het moois ook een einde, zo ook aan onze geweldige vakantie. 

We hoefden pas rond 16.30u richting vliegveld te rijden, dus wel fijn om nog even op het gemak onze koffers te kunnen pakken en afscheid nemen van iedereen. Jolanda had gevraagd of we daar wilden lunchen, dus dat hebben we gedaan. Daar komen alle jongens ook eten, dus dan konden we ze allemaal nog een keer zien. Na het eten was het dan helaas zover. Nog wat foto's maken en het afscheid. Het blijft elke keer weer verschrikkelijk en Fons lacht me altijd uit dat ik zo moet huilen, maar ik blijf het gewoon doen. Ook al spreek je ze soms via whatsapp of videobellen, het is toch anders als je gewoon face to face een praatje maakt, of leuke (of minder leuke) dingen samen doet. 

Daarna huilend naar Fons zijn huis gereden, met tranen in mijn ogen gedoucht en de laatste spullen in de koffers gestopt, nog een keer huilen toen we afscheid namen van Att en nasnikkend op weg naar het vliegveld. Ook Max zat achterin stilletjes te snikken, dat hij de poesjes zo zou missen... en de hondjes... en ohja; ook tante Jolanda en de rest 😉. 

Zo netjes geordend als het op Schiphol is, zo'n chaos is het op Toronto pearson. Althans, dat was onze ervaring. Als je het gebouw binnenkomt, is er 1 lift voor alle personen die niet via een roltrap naar de 1e verdieping kunnen, waar alle vertrekvluchten zijn. (Misschien waren er meer liften, maar deze hebben wij niet ontdekt). Dus moesten we lang wachten, aangezien we teveel koffers hadden om met de roltrap te gaan. Vervolgens moest je naar de balies van Air Transat, er waren verschillende balies en heul veul mensen. De meesten kozen voor zelf inchecken, maar aangezien je toch je koffers nog af moet geven, kozen wij ervoor om aan de balie in te checken. Er was een balie voor gezinnen met jonge kinderen, dus wij in die rij gaan staan. Bleken er veel mensen in de rij te staan zonder kinderen 🤔. Ook bij de balie voor de crew stonden mensen zonder pilotenpak of ander duidelijk kenmerk. Het was een chaos van mensen en (Zonder rascistisch te willen zijn) we zagen ook veel "buitenlanders"; o.a. Chinezen en tulbanden 😆. We vroegen ons dan ook af of we wel goed stonden. Ik ben gewend dat er op een vlucht van of naar Canada veel geruite blousen en rode petten zitten of truien met heel groot "Canada" erop, maar nu niks van dat alles. Uiteindelijk mochten we dan toch inchecken en door de douane. Behalve mijn deodorantfles mocht ik alles houden. 

In heel Canada struikel je over de fastfoodketens, we verwachtten dan ook deze nog te vinden na de douane, maar bij onze gate moesten we het doen met een duur pizzazaakje dat ook "shawarma" verkocht 😂. Daar toch maar wat gegeten, want bij onze gate zat het nog vol mensen voor de vlucht die vòòr ons moest boarden. Al snel vonden we (Harries) tante Sia en ome Ad, we wisten al dat die met hetzelfde vliegtuig terug zouden vliegen. Max en Sam hebben nog wat gespeeld met andere kindjes, waar ze een strandbal van kregen. 

Ook bij het instappen was het weer onduidelijk, wie wanneer aan de beurt was en waar de rij was. Gelukkig mochten wij met kleine kinderen al snel instappen en werden we voorgelaten. 

Dit keer zat ik naast een Franstalig koppel dus er is niet gecommuniceerd tijdens de vlucht 😂. Na het opstijgen kregen we al vrij snel wat te eten, helaas vonden we het geen van 4 lekker ook al hadden de kids een kindermenu. Sam en Max stuiterden behoorlijk ook al zijn we rond 22.50u opgestegen en hadden ze beide niet geslapen die middag. We hielden ons hart dus vast. Na het eten werd vriendelijk verzocht om alle luikjes voor de ramen dicht te doen, aangezien de zon al vrij snel opkomt en de meeste mensen toch willen slapen. Ook het licht werd gedimd. En wonder boven wonder viel Sam al vrij snel in slaap en een klein uurtje later ook Max 🎉. Wij probeerden ook te slapen, maar dat lukte niet. Ik kon geen goede houding vinden, wilde niet per ongeluk tegen mijn buurman aan gaan hangen 🙈. Erik en ik hebben ieder een film gekeken. Max werd een half uur voor het landen wakker en Sam hebben we wakker moeten maken toen we het vliegtuig moesten verlaten 😂. Heel fijn, aangezien je met een nachtvlucht vanuit Canada 6 uur overslaat. Dat is dus een hele nacht. Snel onze auto opgehaald bij Schiphol lang parkeren. En nee, wij hadden geen problemen. Er is niet met onze auto gereden en er zitten ook geen deuken in 😉. 

Thuis even allemaal een uurtje gerust en daarna zijn we naar Gonnie en Frits gegaan (mijn schoonmoeder en haar man). Daar konden we eten en Bikkel ophalen van zijn vakantie. 'S avonds lekker weer in ons eigen bedje! 😴